درحال حاضر پدیده  مردودی و افت تحصیلی یکی از دغدغه های نظام آموزش و پرورش است که علاوه بر تحمیل خسارات سنگین مالی بر دوش دولت ها ریشه بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی  ممالک توسعه نیافته و درحال توسعه نیز است . 

بر اساس آمارهای منتشره تعداد مردود شدگان  آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران تا پایه اول دبیرستان تنها در سال 1383 بیش از یک میلیون نفربود. با در نظر گرفتن هزینه سرانه حدود  دویست و بیست هزار تومان در سال برای هر دانش آموز ( درآن سال) ¸بیش از دوهزار میلیارد ریال خسارت مالی مستقیم بر دولت و نظام آموزشی کشور تحمیل گردید که چندین برابر این مقدار به طور غیر مستقیم متوجه اولیای آنها یا به عبارتی کل جامعه ایران است . 

بنا به تحقیقات یونسکو بیش از 50 درصد کسانی که یک بار و 90 درصد کسانی که دوبار مردود می شوند ترک تحصیل می کنند که رقمی بالغ بر صدها هزار نفر در سال می گردد .  بخش قابل ملاحظه ای از این تعداد در آینده  به انحای مختلف به جمع بزهکاران اضافه می گردند.

به نظر اکثر کارشناسان ریشه اصلی افت تحصیلی و ریزش دانش آموزان به نوع و چگونگی مدیریت تحصیلی و مراقبت از چرخه تعلیم و تعلم در مراکز آموزشی کشور برمی گردد. 

در حال حاضر معلمان هم آموزش می دهند هم آزمون می گیرند و هم  به نوعی عملکرد خود را شخصا ارزشیابی می کنند . 

با توجه به دخالت این نمرات در تعیین  رتبه ¸ درجات اداری و در نهایت  ارتقای  حقوق و مستمری آموزگاران و مدیران طبیعی است که شاهد  ارائه نمرات غیرواقعی به دانش آموزان و در نهایت  مخفی ماندن نقاط ضعف دانش آموزان باشیم.

به این ترتیب سلول سرطانی دور از چشم نظام آموزشی رشد خود را آغاز می کند و به حیات  خود ادامه می دهد. 

دانش آموزان با بنیه ضعیف به پایه های بعدی راه یافته و با گذشت هر سال و محسوس تر  شدن ضعف آنها توان ادامه تحصیل آنان نیز کاهش می یابد که در نهایت  منجر به تجدید دوره یا ترک تحصیلی و اخراج آنها می شود. 

 در مقایسه با مثال مورد اشاره زمانی فرا می رسد که دیگر چاره ای  جز خارج کردن چشم وجود ندارد  واگر درنگ شود نوزاد مبتلا به سرطان چشم که دیگر به سن کودکی و شاید هم نوجوانی رسیده است جان به جان آفرین تسلیم می کند.