رابرت اپنهایمر در 1904 در نیویورک به دنیا آمد. در ابتدای جوانی با تهیه رساله‌ای در مورد انوار مغناطیسی، استادانش را متعجب کرد. در دوازده سالگی جوانترین عضو معدن‌شناسان نیویورک بود و جوانترین عضو بعد از او شصت سال داشت. وی در دانشگاه معروف هاروارد، دوره چهار ساله را، سه ساله تمام کرد. در سال
1925 در حالی که در کلیه دروس سرآمد دیگران بود، فارغ التحصیل گردید و سپس به آرزویی که اکثر جوانان دارند، یعنی تحصیل در کمبریج رسید. وی در حالی که فقط 25 سال داشت، به مقام پروفسوری نایل گردید. در مارس 1942 سرپرستی تحقیقات وزارت جنگ امریکا را در «لس آنجلس» به عهده گرفت و از سال 1947 مدیر انجمن مطالعات و تحقیقات عالی پرینستون - که بودجه هنگفتی داشت و مخصوصاً محل ایجاد ارتباط و اجتماع مغزهای متفکری چون: اینشتاین، بوهر و الیوت بود - گردید. وی سازنده واقعی بمب اتمی است. در سال 1945 وقتی به او خبر رسید که اولین بمب اتمی آمریکا، وحشیانه در هیروشیما منفجر شده است، از فرط پریشانی، بیمار شد. وی در این زمان گفت: «فیزیکدانان به منبعی دست یافته‌اند که مشحون از گناه و شر است و رهایی از آن غیرممکن است.» مطالعات پیش از جنگ جهانی دوم او، پیرامون اتم و تئوری «کوانتوم» راه را برای تجزیه کردن اتم باز کرد. در بحبوحه جنگ جهانی دوم، وی در ر‌‌أ‌س آزمایشگاه اتمی آمریکا شخصاً سه بمب اتمی اولیه را ساخت. اپنهایمر، پس از چندی در برابر کنگره آمریکا اظهار داشت که انرژی اتمی باید انقلابی در زمینه امور عمرانی بشر فراهم سازد؛ نه آنکه دنیا را ویران کند. متعاقب آن از مؤسسه تحقیقات اتمی آمریکا استعفا کرد و برای تبلیغ نظریات صلح‌جویانه خویش رهسپار اروپا شد و در آنجا از طرف لرد برتراند راسل، اینشتاین و بوهر و کلیه علمای معروف، طی اعلامیه‌هایی تأیید شد. تنها اثر وی «فکر باز» نام دارد. او در فوریه سال 1967 درگذشت.
