هر گاه دوستی عطسه کند می گوئیم "عافیت باشد". آلمانیها می گویند "سلامت باشید". ایتالیائیها می گویند "شادی". در کشورهای خاور دور و نزدیک ، مردم  دو دستشان را به هم می زنند و سرشان را رو به عطسه کننده، تعظیم کنان، پایین می اورند.

یک توضیح که  در این خصوص داده شده است با خرافات ارتباط پیدا می کند. می گویند این رسمها وقتی پیدا شد که انسان اولیه گمان میکرد که روح یا جان هر کس به شکل هوا یادر تنفس او است و در درون کاسه سرجا دارد.

به همین علت ، عطسه ممکن است این روح را برای مدتی کوتاه یا برای همیشه از کاسه سر بیرون کند، مگر آنکه خداوند مانع شود. عبارت "عافیت باشد" ، در اصل ، توعی توسل به خداوند بوده است که جلوی بیرون رانده شدن روح را بگیرد . عده ای از مردم در برابر عطسه کننده سرفرود می آورند و با این کار می خواستند بگویند که "امیدوارم روحت از بدنت نگریزد."

ولی برخی از کارشناسان براین باورند که گفتن عبارت "عافیت باشد" نشانه خرافات نیست. آنها می گویند این رسم از زمانی آغاز شد که بیماری طاعون سراسر آتن را فرا گرفته بود. عطسه ، معمولا" نخستین نشانه ابتلای شخص به طاعون بود.

رومیها این رسم را باخودشان به بریتانیا بردند. وقتی مردم بریتانیا به طاعون مبتلا شدند ، عبارت "عافیت باشد" را  درست با همان منظوری که آتنی ها به کار برده بودند به زبان می آورند یعنی از خداوند می خواستند شخصی را که امکان مردن داشت از مرگ نجات دهد.

البته در کنار عطسه ، خرافات بسیاری پدید آمده است از جمله عده ای می گویند ممکن است حوادثی برای عطسه کننده رخ دهد، پس او باید کمی درنگ کند. بروز عطسه نیز در بروز یا عدم بروز حادثه مهم تلقی می شود.

میترا کفاش