مدرسه به عنوان هسته محوری نظام آموزشی مرکز فعالیتها و برنامه هایی است که برآیند آنها به کارایی و اثربخشی این نظام می انجامد چون توسعه و تکامل مدرسه اطلاع از میزان کارامدی و برنامه ریزی برای بهبودی فعالیتهای آن است. از آنجا که ارزشیابی نقش مهمی

را ایفا می کند مسولان واولیاء مدرسه می توانند با استفاده از آن تصویری از چگونگی فعالیتها به دست آورند و تصمیمات لازم را در جهت بهبودی و پیشرفت فعالیتها برای نیل به بازدهی مورد نظر اتخاذ کنند.

در این زمینه تصحیح و اصلاح نگرشهای موجود و غالب در مدرسه نسبت به موضوع ارزشیابی گام اول واساسی خواهد بود تا به اتکاء آن و ارتقا سطح علمی و عملی همکارانمان در گامهای بعدی ارزشیابی آموزشی با تمامیت خود در مدارس نهادینه و مستقر گردد. در این برنامه تاکید براین نکات که ارزشیابی تنها امتحان و مربوط به دروس و رابطه معلم و دانش آموز و یا مدیر با کارکنان مدرسه نمی باشد. بلکه ارزشیابی به همه فعالیتهایی است که در مدرسه جریان دارد.

نظام آموزش و پرورش گسترده پیچیده و متاثر از متغیرهای گوناگون فرهنگی، اجتماعی؛ اقتصادی، حتی سیاسی است.

این حوزه گسترده نمی تواند بدون بازرسی نظارت و ارزشیابی ادامه حیات دهد، گذشته از ضرورت وجودی، حتی در این سر فعالیت نیز تنوع و گستردگی مشاهده می شود. کارشناسان در سطح ملی منطقه ای یا ملی مدیر در سطح مدرسه و معلم در سطح کلاس هر کدام به نوعی فعالیت را در دست دارند.

به بیان دیگر ارزشیابی جزء لاینفک شغلی آنان است تا جایی که تفکیک میان مرزهای این سه فعالیت با سایر فعالیت های شغلی آنان به سادگی میسر نیست.  

نتیجه گیری

در پایان تحقیق می توان چنین نتیجه گیری نمود که هر معلولی علتی دارد و باید ریشه های صحیح علت ها را در معلول ها جستجو کرد. عامل اصلی رشد و پیشرفت دانش آموزان هم در علت و معلول های جستجو کرد و عامل اصلی رشد و پیشرفت دانش آموزان هم به علت و معلول های زیادی ارتباط دارد ما باید سعی کنیم با صبر و حوصله در کلاس هم عوامل بازدارنده را برداریم و تلاش کنیم تا نتایج کار ما خوب و مثبت باشد و دانش آموزان را برای جامعه آینده آماده نمائیم و آنها را جامعه پذیر کنیم به نظر من ارزیابی نه فقط در کلاس ها و درس ها باید صورت بگیرد بلکه میزان بازخواست آنها در درگیر با مسائل اجتماعی ارزیابی نمود و ارزیابی را منحصر به درس ندانیم در این صورت است که ما می توانیم با گامهای استوار به موفقیت برسیم ، دانش آموزان هم وقتی سعی و تلاش و جدیت و پشتکار ما را می بینند آنها هم تلاش می کنند که ما را یاری نمایند و حتی بعضی از دانش آموزان در اجرای طرح به ما کمک می کند در این صورت است که ما مزه شیرین مو فقیت را در کلاس حس می کنیم و وجدان خود را راحت می کنیم ، چون فردا ما نتایج کارمان را در جامعه می بینیم و با دیدن انسانهای لایق و شایسته بر خود می بالیم که ما آنها را تربیت و تحویل جامعه دادیم.