آنتی بیوتیکها آنتی بیوتیک ها به طور طبیعی در طبیعت یافت شده و قادرند در مقادیر بسیارکم چرخه زندگی باکتری ها را از کار بیندازند. مکانیسم های به کاراندازنده آنتیبیوتیک ها متفاوت است اما تأثیر نهایی آنها یکی است : مرگ ارگانیسم هایمهاجر.نخستین آنتی بیوتیک مورد استفاده در دنیای پزشکی، پنی سیلین بود. اینآنتی بیوتیک توسط میکروب شناس اسکاتلندی، الکساندر فلمینگ (A.Fleming) در سال 1928کشف شد. کشف این آنتی بیوتیک یکی از معروف ترین و مبارک ترین اتفاقات به وقوعپیوسته در طول تاریخ است. فلمینگ، باکتری استافیلوکوک را در تعدادی محیط کشت رشدداد. در ادامه کار او متوجه شد در محیط کشتی که در آن مقداری کپک رشد کرده بود اثریاز باکتری ها باقی نمانده و همگی از بین رفته بودند.
او برای اطمیناندوباره آزمایش خود را تکرار کرده و با کمال تعجب مشاهده کرد که با رشد کپک ها درمحیط کشت حاوی استافیلوکوک، رشد استافیلوکوک ها متوقف و از بین می رفتند. فلمینگتوانسته بود در دنیای پزشکی انقلابی به پا کند و از آن پس مستقیما از کپک ها بر رویزخم ها استفاده می کرد. متأسفانه در آن زمان، بیوشیمیست ها قادر به جدا کردن اجزایفعال موجود در کپک ها نبودند. تا اینکه، 10 سال قبل پژوهشگران دانشگاه آکسفورد موفقبه جدا کردن فرم خالص پنی سیلین شدند و از آن پس این آنتی بیوتیک در تمامی کارخانهها سنتز می شود.
پنی سیلین در مقابل تمامی باکتری ها مؤثر نیست. به عنوانمثال این آنتی بیوتیک در مقابل باکتری مسئول توبرکلوزیس بی اثر است. تحقیقات صورتگرفته در جهت شناسایی یک ماده مؤثر در مقابل این بیماری منجربه کشف استرپتومایسیندر سال 1944 شد. در دهه 1950، کمپانی های تهیه دارو تلاش های خود برای یافتن آنتیبیوتیک هایی که قادر به نابود کردن باکتری های مقاوم به پنی سیلین و استرپتومایسینبودند را گسترش دادند.
با توجه به اینکه روش تهیه آنتی بیوتیک ها بسیارارزان قیمت بود طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها تهیه شد. اما این طیف وسیع آنتی بیوتیکها همانند یک شمشیر دو لبه عمل می کرد. طی سالیان جنگ، رساندن پنی سیلین به میدانجنگ بسیار با ارزش بود و گاه دیده می شد که این آنتی بیوتیک به صورت دستبندی به مچدست قاصدان بسته شده و به میادین جنگ رسانده می شد.
پس از جنگ، یک مرتبهتولید پنی سیلین افزایش یافته و کمپانی های تولید دارو در جست وجوی یافتن بازارهایجدید برآمدند. آنتی بیوتیک ها به سرعت راه خود را به داخل غذای حیوانات نیز بازکردند. اضافه کردن کمی آنتی بیوتیک به داخل علوفه گاو و گوسفندان باعث تشدید رشدآنان می شد.
علاوه بر این با دادن دارو به ماکیان، سلامتی آنان تضمین شد. بسیاری از فروشگاه های مربوط به حیوانات خانگی، آنتی بیوتیک هایی را برای درمانماهی های بیمار به فروش می رساندند. سرانجام این اجزای ضد باکتری راه خود را بهداخل صابون ها نیز باز کردند.
در دهه 1990 مشخص شد که استفاده از آنتیبیوتیک ها بسیار افراطی و زیاده از حد شده است.