صدایی به گوش می رسد ، صدایی آشنا که سال های سال ، گوش جان و دلم را می نوازد و سکوت و تنهایی ام را در هم می شکند . صدایی که بذرعشق و معرفت رادر کویر تشنه وجودم می کارد و امید به رحمت یزدان پاک را در دلم زنده می کند . چه زیباست اذان ، فریادی که عظمت حق را بر دلم می نشاند ،ندایی از درون مرا می خواند که خود را برای نماز آماده سازم .

فریاد دلنشین « حی علی الفلاح » خبر از رحمت الهی را در هر کوی و برزن فریاد می زند . بله صدای اذان است که   نمازگزاران را دعوت می کند که فرمان خدا را لبیک گویند . و ملائک بالهای خود را بر زمین می گسترانند تا فرش انسان هایی باشد که دعوت حق را لبیک گفته اند. خویشتن را برای نماز آماده می کنم ،چرا که اکنون زمان خواندن نماز است ، نمازی که راه مستقیم انسان هاست ، درس شکر گزاری است ، نماز جنگ با شیطان است. نمازی که‌ باید آن‌ را سرود توحید و یکتاپرستی‌ ، سرود پاکی‌ و فضیلت‌و سرود صلح‌ و صفا با همه‌ بندگان‌ نیکوکار خدا نامید. سجاده ام را باز می کنم ، تا با خدای خویش راز و نیاز کنم .

نماز

در ابتدای سوره اسراء می خوانیم که خداوند بنده خویش را به معراج دعوت کرد و در این دعوت آسمانی هدایایی برای وی در نظر گرفت ، که بزرگترین این هدایا نماز می باشد ، زیرا نماز نردبان ترقی است ، اوج اخلاص مومن است ،نماز آرا مش دهنده ی دلهاست،عزت دهنده ی مومن است ، کلید بهشت و زیباترین جلوه نیایش است و مهم تر از همه نماز موجب خشنودی خداست .

 نماز برای‌ عده‌ای‌ از مردم‌ تکلیفی‌ سنگین‌ است‌، ولی‌ برای آنان که‌ به‌ هستی‌ جاوید انسان‌ معتقدند و ایمان‌ دارند که‌ باید همواره‌ خود را پاک‌ نگاه‌ داشت‌ و در راه‌ تکامل‌ کوشید تا به‌کمال‌ جاوید الهی‌ پیوست‌، راز و نیازی‌ لذت‌ بخش‌ و نشاط آور با خدای‌ بزرگ‌ و مهربان‌ است‌ . چرا که نماز مشق سالکان و عارفان و عاشقان است ، میقات عابدان و نور دیده ی اهل یقین است.نمازچشمه جوشان و زلال توحید و معرفت و وسیله عروج انسان به معراج است.وقتی به نماز می ایستم نور ایمان در دلم تابیدن می گیرد وشوق وصل سراسر وجودم را فرا می گیرد دلم را آزاد از هر قید وبندی به طرف آسمان پرواز می دهد تا حرم امن الهی شود چرا که خداوند خود گفته است که در قلب شکسته جای دارد .

وقتی به نماز می ایستم خود را غرق در دریای لطف و کرامت الهی می بینم و حوض کوچک دلم لبریز از باران وجود و احسان خداوند می شود وسراچه ی قلبم منور از نور حق می گردد .

 به قنوت نماز می اندیشم . هنگامی که دست هایم را به سوی یزدان پاک بلند می کنم و در بی کسی هایم تنها نام مقدس او را زمزمه می کنم ، از او طلب رحمت و معرفت می کنم ، چون تنها کسی است که در اوج فاصله ها صدایم را می شنود . ای یاری دهنده ی دل های نا امید از تو می خواهم دلم را با نورت روشنی بخشی و در وسوسه های شیطانی پناه دل بی کسم باشی .

 نماز را دوست دارم ،چون نماز سرودی‌ است که‌ همه‌ مسلمانان‌ باید روزی‌ پنج‌ بار بخوانند تا یاد خدا و ملکات‌ عالی ‌انسانی‌ همواره‌ در آنان‌ زنده‌ بماند و از راه‌ راست‌ خدا ، از آلودگی‌ به‌ شرک‌، از خودباختگی‌ در برابر زیبایی‌های دنیوی، یا ترسیدن‌ در برابر قدرت‌های‌ خودکامه‌، از ناسازگاری‌ با بندگان‌ نیکوکار خدا و از مفاسد دیگر روحی‌ مصون‌ بمانند . درست‌ مثل‌ سرودی‌ که‌ سربازان‌ صبح‌ و شام‌ می‌خوانند تا روح ‌سلحشوری‌ در آنان‌ زنده‌ بماند،یا پیش آهنگان‌ می‌خوانند تاروح‌ نیکوکاری‌ در آنان‌ تقویت‌ شود .

باید گفت که نماز طپیدن جان در مقام عبد و بندگی است ، طنین کلام از جان و قالب تا بیکران هستی است. و به قول پیامبر (ص) نماز همانند رودی است که انسان هر روز پنج بار خود را در آن شستشو می دهد . چرا که همانطور که لباس و تن خود را مى شوییم و پاکیزه مى کنیم ، روح ما نیز در میدان زندگى روزانه در معرض ‍ آلودگى است ، آلودگى به هوس ها ، خودخواهی ها و صدها آلودگى دیگر. بنابراین باید دل و جان را هم شستشو دهیم و پاکیزه کنیم ، خود را به خدا که سرچشمه پاکى و کمال است نزدیک سازیم ، لحظاتى را به یاد او، به نیایش و راز و نیاز با او بگذرانیم و روح آلوده را در چشمه صاف و زلال الهى شستشو دهیم . پس نماز یعنی شکستن نفس و خود را در مقابل خالق خویش خوار دیدن و تسلیم او بودن است . پروردگارا وقتی که سر بر سجده می گذارم ، می خواهم ساخته شدن وجودم از خاک را به یاد آورم و این که از خاکیم و به خاک بر می گردیم ، وقتی نماز می خوانم به کرانه های آسمان می رسم، به اعلا ، به عروج می رسم .

خدایا! تو همانی که در مقابل فرشتگان به بندگانت مباهات می کنی که بندگانم به نماز ایستاده اند، تو همانی که جان تشنه ی هر مسلمانی را با نام خودت سیراب می گردانی.تو آرامش دل بی قرارانی ، تو نور شب ظلمانی عاشقان وسالکانی. الهی پس کویر خشکیده ی جان مرابا چشمه زلال نماز آبیاری کن تا دشت سبز ایمان در عمق وجودم به وجود اید .

 نتیجه گیری

نماز یک‌ نوع‌ تمرین‌ وظیفه‌شناسی‌ است‌ در مقابل عظمت خدا و همه ی نعمت هایی که به ما داده است . نماز سرود عشق و آهنگ آسمانى است ،   سرود فضلیت و پاکى است ، ریسمانى است که ما را به خداوند جهان متصل مى کند . نماز، مراسم مخصوصى براى پرستش خدا و راز و نیاز با اوست که در آن جنبه هاى ارزنده و آموزنده خاصى در نظر گرفته شده است و نزدیکترین و بهترین حالتی است که بنده می تواند با خدای خود گفتگو کند . انسان با نماز به شناخت حقیقی خدا می رسد و با نماز است که از نعمت های بی کران خداوند تشکر می کند .