سبز آمدى، سرخ رفتى، حال آنکه سپید سپید زیستى و صداقت، تنها واژه‏اى است که برازنده نام توست. تو از زلالى آینه، هر آینه فراترى. در تو کرامت باران موج مى‏زند. با تلاوت قرآن هم آغوشى و دست‏هایت، مونس آسمان مدینه‏اند.
65 سال، عاشقانه زیستى و 34 سال را صادقانه امامت کردى تا پر پر دانه‏هاى نجابتت به انگور زهر آلود منصور آغشته شد. 

اى سعادت سپید! شب شهادتت اشک مى‏ریزیم و ستایش مى‏کنیم غربت ستودنى‏ات را.
از کدام برکه نوشیده‏اى که دست در دست ملائکه، بال و پرت رهسپار بهشت جاودان شد؟ 

اى انیس مدام سجاده و هم نشین شبانه قرآن! آفتاب عظمتت همیشه بر فراز آسمان مسلمانان، روشنایى بخش است. تمام سپیده‏هامان را به صداقت نامت استواریم.شب شهادتت غمنامه‏اى مى‏نویسیم به مظلومیت باران، آن زمان که آسمان غربتت را گریست.اى ششمین ستاره تابناک امامت و ولایت، صادق آل محمد (صلى الله علیه و آله و سلّم)! نامت را با افتخار به دل‏هاى غریبمان مى‏سپاریم تا یادت آرام بخش سینه‏هاى بى‏تابمان باشد