و ما به نیازمندی یک بنده ، سلامی را عاشقانه به انتظار خواهیم نشست.باز هم به من و توِ محتاج ، فرصتی دیگر خواهند داد تا به نجیبانه ترین نگاه معصومانه خود ، که پناهی جز این آستان غنی ندارد با التماس به تمنای قرب الهی روی آوریم .

بنده ای که طی یازده ماه حرکت در جاده ی میهمانی خداوند ، با دستانی خالی اما امیدوار، به سویش خواهد آمد .با امیدی که ، پشت دروازه های چشمانت به التماس خواهم ایستاد ، تا خریدار اشک های ندامتم باشی و بتوانم جرئت بندگی را دگر بار ساز کنم .نیکو زمانی به سوی تو می آیم که صدای تنفس فرشتگانت را در همین نزدیکی ها حس می کنم که با نزدیک شدن به ماه مبارک رمضان به تماشای بندگی انسان صف کشیده اند.