در این روش فراگیران بدون الگوی عینی و اندیشه ی قبلی با خودانگیختگی و پرورش تخیل و خلاقیت وی توانند به گردآوری اصلاعات، سازماندهی، تحلیل و ترکیب اطلاعات و کشف راه حلهای گوناگون دست پیدا کنند.دانش آموزان درباره ابعاد گوناگون موضوع به همکاری، فعالیت و حل مسأله مبادرت می کنند. معلم نقش هدایت کننده دارد و سعی می کند مطالب آشنا را به مطالب ناآشنا پیوند و نظریات جدیدی را به وجود آورد.

این الگو فعالیت استعاره ای است که ارتباط میان شباهت ها و مقایسه ی یک چیز با چند چیز دیگر اساس تمرینات بدیعه پردازی می باشد.

در این الگو دو روش وجود دارد:

الف) خلق چیزی جدید:

این روش کمک می کند تا به موضوعی آشنا به گونه ای دیگر نگریسته شود و با کمک تخیل و تفکر خلاق به درک تازه ای نائل آیند که در تدریس انشاء کاربرد دارد و از طریق توصیف وضعیت جدید قیاس انجام گیرد.

ب) غریب را آشنا کردن:

که دو فکر را با هم ارتباط دادن است و به صورت مرحله ای انجام می پذیرد که در دروس علوم و اجتماعی کاربرد دارد.

سه نوع قیاس در بدیعه پردازی وجود دارد:

قیاس شخصی:

اگر به جای ........... بودی چه احساسی داشتی که در این قیاس می بایست با موضوعی که مقایسه می شود احساس همدلی، نزدیکی و یکی شدن داشت و آن را در قالب خود شرح داد که در این رو رشد احساسی ارتقاء می یابد.

قیاس مستقیم:

روابط میان چن چیز یا مفهوم، تشخیص و مقایسه مانند تشبیه شعر به رودخانه و ..........

قیاس فشرده:

یا قیاس تعارض شده مانند قیاس زشت و زیبا، دوست و دشمن و دو کلمه ی ضد و نقیض است.