یکی از دلایل رنجش در بیشتر ازدواج ها ( و بیشتر روابط خانوادگی) احساس فقدان قدرشناسی است. متأسفانه بسیاری از ما به این دلیل که هر روز با اعضای خانواده خود در ارتباط هستیم، فراموش کرده ایم قدرشناسی خود را به یکدیگر نشان دهیم. ما قدر یکدیگر را نمی دانیم! بچه ها با والدین و والدین با بچه های خود چنین رفتاری دارند. همسران هم که در عدم ابراز قدرشناسی نسبت به یکدیگر معروف هستند.

بعضی از افراد والدین بسیار با محبتی دارند، که برخی شب ها و حتی آخر هفته ها، وقت و انرژی خود را صرف مواظبت از نوه های کوچک خود می کنند. ولی هنوز دیده نشده برای تلاش به یاد ماندنی آنها کوچکترین تشکری کنند. این افراد معتقدند:«والدین ما باید چنین کاری را بکنند. بالاخره آنها پدربزرگ ها و مادربزرگ های این بچه ها هستند». فراموش کردن این امر که هر کس نیاز دارد مورد قدرشناسی قرار گیرد، آسان است، حتی اگر آن شخص پدربزرگ ها و مادربزرگ ها باشند. انجام این کار، مهم و بسیار آسان است. وقتی فرد احساس کند مورد قدرشناسی قرار نگرفته است، تمایل به انجام ندادن کارها پیدا می کند. فقدان قدرشناسی ،ازدواج ها، روابط میان والدین و فرزندان، خواهران و برادران( و سایر روابط خانوادگی) را نابود کرده اند.

اواخر هفته گذشته، افتخار ذکر خیری را داشتم. عموی بزرگ همسرم که بسیار دوست داشتنی بود چند روز پیش فوت کرد. جای او برای همه خالی و سبز بود.

همین امروز من و همسرم یادداشت زیبایی از پسر و عروس او دریافت کردیم. در بخشی از این یادداشت نوشته شده بود:" پدر، از همان دفعه اول که تو را دیده بود به تو علاقمند شد. او تو را شخصی خوب می دانست و از تو به عنوان تنها فردی یاد می کرد که پس از اولین سفر به پلاژ او در کنار دریاچه، نامه تشکرآمیزی برای او فرستادی". این همان قدرت قدرشناسی است. او چیزی به اندازه یک تشکر را در تمام عمرش بخاطر داشت. البته علت آن مشخص است. زیرا تشکر در فرهنگ ما رنگ باخته است.

هنگامیکه احساس کنید مورد قدرشناسی قرار گرفته اید، شادمانه تر و بسیار آسانتر در دسترس قرار می گیرد. اگر فرزندی دارید بگذارید بداند که از او سپاسگزار هستید. من و همسرم گاهی از فرزندانمان بخاطر اینکه قسمتی از خانواده ما هستند تشکر می کنیم. حرف ما جدی است! مطمئن شوید که از همه(والدین، خواهر و برادر، فامیل و هر کس دیگر) تشکر کرده اید. بگذارید همه آنها بدانند شما چقدر برای آنها ارزش قائل هستید. از نتایج کار خود تعجب خواهید کرد. هر کس(واقعاً هر کس) دوست دارد که احساس کند مورد تقدیر و تشکر قرار گرفته است.

در خانواده هایی که قدردانی خود را بروز می دهند و آنها که همیشه از لحاظ فیزیکی و عاطفی با هم هستند، رابطه ای مستقیم وجود دارد. نوجوانانی که احساس می کنند ارزشمند هستند بیشتر موردقدردانی قرار گرفته و در نتیجه بیشتر در دسترس بوده اند. آنها می آموزند که قدر خود را بدانند. همسرانی که از آنها تشکر شده است، شوهران خود را دوست دارند و آنها را تحسین می کنند و شوهرانی هم که از آنها قدرشناسی شده است، همسران خود را دوست دارند و آنان را تحسین می نمایند. همین امر در مورد خواهر و برادر هم زمانی که در یک خانه هستند و هم زمانی که بزرگ شده و مستقل می شوند، صادق است. بدون شک یکی از دلایل انسجام ما آن است که برای هم وقت می گذاریم.