استفاده از برگه‌ی مچاله شده:
در این روش کلمات کلیدی را روی کاغذ نوشته و پس از مچاله کردن در اختیار آنان قرار می‌دهیم کودکان پس از خواندن کلمه‌ی مورد نظر خودشان به گروه‌های دیگر سرکشی می‌کنند تا کلماتی که شبیه نوشته خودشان هست پیدا کنند و با گروه جدید یک جمله بسازند.
املای آبی:
با استفاده از بطری‌های خالی سس یا قطره چکان یا آفتابه و آب. در این روش دانش‌آموزان به محیط حیاط برده می‌شوند و کلماتی را که معلم می‌گوید، آن‌ها به وسیله‌ی آب و فشار قوطی روی زمین می‌نویسند.
روش توپی:
کلمات کلیدی یا مشکل را روی کاغذ نوشته و روی توپ می‌چسبانیم و هر بار توپ را به طرف یک دانش‌آموز پرتاب کرده، او پس از دیدن کلمه، جمله‌ای را به تمام کلاس دیکته می‌گوید.
کلمه‌ی گم شده:
چند کلمه را روی تابلو درست می‌نویسیم، یکی از دانش‌آموزان را از کلاس بیرون می‌فرستیم و سپس یکی از کلمه‌ها را پاک می‌کنیم تا دانش‌آموز وقتی وارد کلاس شد حدس بزند کدام کلمه پاک شده است و آن را مجدداً بنویسد.
نوبت کیه؟:
در این روش بخش‌های هر کلمه و یا ترکیب‌ها را در کارت‌هایی نوشته و به دانش‌آموز داده می‌شود. آموزگار کلمه‌ای را نام می‌برد و هر دانش‌آموزی که کارتی را در دست دارد که می‌تواند آن کلمه را بسازد بیرون می‌آید و یکی دیگر از دانش‌آموزان آن کلمه را روی تخته می‌نویسد.
اسم، فامیل:
این همان بازی قدیمی است با این تفاوت که ستون‌ها کمتر و صدای اول کلمه‌ی مورد نظر چاپ شده است.
روش مشارکتی:
هر گروه یک جمله را آماده کنند و به ترتیب برای کلیه دانش‌آموزان کلاس دیکته کنند.
در گروه (سه یا چهار نفری) یکی از اعضا جمله را می‌گوید و دیگر اعضا می‌نویسند. یکی از اعضا نیز می‌تواند به عنوان ناظر درست نویسی جمله گروه را کنترل کند.
املای پای تخته:
به روش مسابقه:
بین چند نفر اجرا شود که ابتدا تخته بین دو یا سه نفر تقسیم شود و کلمه یا جمله توسط معلم یا گروه به آن‌ها گفته شود.
با خواندن واژه‌ها توسط آموزگار:
کلمه‌ی مورد نظر در هر گروه بر روی تخته وایت برد که روی میز هر گروه قرار دارد نوشته و بعد از آن هر گروه کلمه‌ی خود را به دیگر افراد کلاس نشان می‌دهند و در صورت اشتباه آن را تصحیح می‌کنند.
املای جای خالی:
به روش کلمه:
در یک متن از پیش تهیه شده بعضی از کلمات را جا می‌اندازیم، سپس از روی متن برای کلاس می‌خوانیم و حتی کلمه‌ای هم که جا افتاده توسط معلم خوانده می‌شود. کودکان کلمه را پس از شنیدن در جای مناسب آن قرار می‌دهند.
به روش حرف:
به روش بالا عمل می‌شود البته به جای حذف کلمه برخی از حروف کلمه پاک می‌شود.
املای تصویری:
تصاویر نیمه مجسم:
در این روش واژه‌ها را در زیر هر تصویری می‌نویسند.
اجسام مجسم:
تعدادی وسایل که نوشتن کامل آن را آموخته‌اند روی میز چیده تا دانش‌آموزان به صورت فردی یا گروهی آن‌ها را املا اذعان داشتند. از این رو بر آن شدیم که چند نمونه از روش‌های طراحی متن و اجرای املا را بیان کنیم.
روش مشورتی:
در این روش اعضای گروه در ساخت جمله و یا متن کامل املا شرکت فعال دارند. می‌توانیم کلماتی را در اختیار گروه‌ها گذاشته تا با هم فکری جمله‌های معنی دار و کامل بسازند.
روش بازی:
استفاده از مهره‌های خانه سازی:
روی مهره‌های خانه سازی حروف، ترکیب‌ها و یا کلمات با استفاده از کاغذ، نوشته شده است، در اختیار کودک یا گروه قرار می‌دهیم تا به ساخت کلمه و جمله بپردازند.
استفاده از خمیرهای بازی:
در گروه دانش‌آموزان حروف یا کلمه‌ای را با خمیر بازی درست می‌کنند و در معرض دید دیگر گروه‌ها قرار می‌دهند.
استفاده از برگه‌ی مچاله شده:
در این روش کلمات کلیدی را روی کاغذ نوشته و پس از مچاله کردن در اختیار آنان قرار می‌دهیم کودکان پس از خواندن کلمه‌ی مورد نظر خودشان به گروه‌های دیگر سرکشی می‌کنند تا کلماتی که شبیه نوشته خودشان هست پیدا کنند و با گروه جدید یک جمله بسازند.
املای آبی:
با استفاده از بطری‌های خالی سس یا قطره چکان یا آفتابه و آب. در این روش دانش‌آموزان به محیط حیاط برده می‌شوند و کلماتی را که معلم می‌گوید، آن‌ها به وسیله‌ی آب و فشار قوطی روی زمین می‌نویسند.
روش توپی:
کلمات کلیدی یا مشکل را روی کاغذ نوشته و روی توپ می‌چسبانیم و هر بار توپ را به طرف یک دانش‌آموز پرتاب کرده، او پس از دیدن کلمه، جمله‌ای را به تمام کلاس دیکته می‌گوید.
کلمه‌ی گم شده:
چند کلمه را روی تابلو درست می‌نویسیم، یکی از دانش‌آموزان را از کلاس بیرون می‌فرستیم و سپس یکی از کلمه‌ها را پاک می‌کنیم تا دانش‌آموز وقتی وارد کلاس شد حدس بزند کدام کلمه پاک شده است و آن را مجدداً بنویسد.
نوبت کیه؟:
در این روش بخش‌های هر کلمه و یا ترکیب‌ها را در کارت‌هایی نوشته و به دانش‌آموز داده می‌شود. آموزگار کلمه‌ای را نام می‌برد و هر دانش‌آموزی که کارتی را در دست دارد که می‌تواند آن کلمه را بسازد بیرون می‌آید و یکی دیگر از دانش‌آموزان آن کلمه را روی تخته می‌نویسد.
اسم، فامیل:
این همان بازی قدیمی است با این تفاوت که ستون‌ها کمتر و صدای اول کلمه‌ی مورد نظر چاپ شده است.
روش مشارکتی:
هر گروه یک جمله را آماده کنند و به ترتیب برای کلیه دانش‌آموزان کلاس دیکته کنند.
در گروه (سه یا چهار نفری) یکی از اعضا جمله را می‌گوید و دیگر اعضا می‌نویسند. یکی از اعضا نیز می‌تواند به عنوان ناظر درست نویسی جمله گروه را کنترل کند.
املای پای تخته:
به روش مسابقه:
بین چند نفر اجرا شود که ابتدا تخته بین دو یا سه نفر تقسیم شود و کلمه یا جمله توسط معلم یا گروه به آن‌ها گفته شود.
با خواندن واژه‌ها توسط آموزگار:
کلمه‌ی مورد نظر در هر گروه بر روی تخته وایت برد که روی میز هر گروه قرار دارد نوشته و بعد از آن هر گروه کلمه‌ی خود را به دیگر افراد کلاس نشان می‌دهند و در صورت اشتباه آن را تصحیح می‌کنند.
املای جای خالی:
به روش کلمه:
در یک متن از پیش تهیه شده بعضی از کلمات را جا می‌اندازیم، سپس از روی متن برای کلاس می‌خوانیم و حتی کلمه‌ای هم که جا افتاده توسط معلم خوانده می‌شود. کودکان کلمه را پس از شنیدن در جای مناسب آن قرار می‌دهند.
به روش حرف:
به روش بالا عمل می‌شود البته به جای حذف کلمه برخی از حروف کلمه پاک می‌شود.
املای تصویری:
تصاویر نیمه مجسم:
در این روش واژه‌ها را در زیر هر تصویری می‌نویسند.
اجسام مجسم:
تعدادی وسایل که نوشتن کامل آن را آموخته‌اند روی میز چیده تا دانش‌آموزان به صورت فردی یا گروهی آن‌ها را نوشته و بعد به ساخت جمله با آن کلمات می‌پردازند.
املای صوتی:
در این روش متن املا از شب قبل توسط معلم روی نوار کاست ضبط می‌شود و در کلاس پخش می‌شود تا کودک با استفاده بیشتر از گوش متن را بنویسد.
کلمات ویژه:
در این روش دانش‌آموزان کلماتی را که حروف مورد نظر را دارند می‌نویسد البته در نشانه‌هایی که دو کاربرد دارد. مانند (ص س)
املای انگشتی:
دانش‌آموزان با یادگیری اسم اجسام اطراف خود به وسیله‌ی انگشت املای آن جسم را روی جسم مورد نظر می‌نویسد.
نوشتن بر روی هوا با انگشت
نوشتن بر روی آرد با انگشت
نوشتن املا بر روی ماسه آب خورده با انگشت
تنوع در قرائت کننده متن املا:
دعوت از معلم پایه‌ی دیگر، مدیر مدرسه، معاون یا دانش‌آموز پایه‌ی بالاتر جهت خواندن متن املا در کلاس.
گفتن املا توسط یک دانش‌آموز به همه‌ی کلاس با هماهنگی قبلی که با او انجام شده است.
تهیه‌ی دفتر یادگاری:
تهیه یک دفتر واحد برای کل دانش‌آموزان کلاس تا به نوبت یکی از دیکته‌ها را در آن به عنوان یادگاری بنویسید.
نوشتن متن املا در دفتر خود دانش‌آموز توسط آموزگار. (دفتر دانش‌آموزانی که برای بقیه‌ی کلاس املا می‌گویند
