با بررسی دقیق‌تر مسلم شد که خانم روورز برای تطبیق داده‌ها با نتایج تحقیقش، عکس‌ها را دستکاری کرده است.
برنامه‌های کامپیوتری ویرایش عکس، تقلب را آسان کرده است و به همین خاطر ویرایشگران مجلات علمی، مجبور می‌شوند، تبدیل به کارآگاهان خبره عکس شوند تا بتوانند صحت و درستی مقاله‌های به چاپ رسیده را تأیید یا رد کنند.
آقای هنری فارید یک استاد علوم کامپیوتر در کالج دارتموث است که با ویرایشگران مجلات علمی در زمینه شناسایی عکس‌های دستکاری شده، همکاری می‌کند. وی دامنه اینتقلب‌ها را بسیار گسترده ارزیابی می‌کند.
هر سال در مجله Clinical Investigation حدودا 300 تا 350 مقاله به چاپ می‌رسد و از این تعداد، 10 تا 20 مقاله شواهدی از دستکاری عکس دارند.
در مورد خانم روورز، ویرایشگران مجله موضوع را به یک دفتر فدرال که کارش بررسی صحت تحقیقاتی است که با بودجه دولتی به انجام می‌رسد، اطلاع دادند. در نهایت خانم روورز مجبور شد، استعفا بدهد. او به مدت پنج سال از دریافت تسهیلات دولتی محروم شد.
محققان می‌گویند که بسیار از دانشمندان جوان، حتی به نادرست بودن دستکاری تصاویر علمی اعتقاد ندارند، آخر چرا وقتی می‌شود قرمزی چشم‌ها را در عکس‌ها تصحیح کرد، نباید با فتوشاپ عکس‌های پروتئین‌ها را اصلاح کرد؟!

منبع: chronicle.com