سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم           چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش                 جون آینه خو کرده به حیرانی خویشم

لب باز نکردم به خروشی و فغانی                من محرم راز دل طوفانی خویشم

یک چند پشیمان شدم از رندی مستی             عمری پشیمان ز پشیمانی خویشم

از شوق شکر خند لبش جان نسپردم             شرمنده جانان ز گران جانی خویشم

بشکسته تر از خود ندیدم به همه عمر          افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هر جند امین بسته دنیا نیم اما                    دل بسته آن یار خراسانی خویشم

  می فروشی گفت کالایم می است

رونق بازار من ساز و نی است

من خمینی دوست می دارم که او

هم خم است و هم می است و هم نی است