از غرایز انسانی برای حفظ حیات در طبیعت استفاده کنید.غریزه انسانی با کمک تجربیات به انسان در جهت حفظ بقا کمک می‌کند. از جمله این غرایز، قدرت و توانایی در شناخت محیط اطراف است. برای شناخت محیط و حیوانات موجود در منطقه‌ای که هستید باید عادت‌های هر گونه آنها مطالعه شود این عادات شامل نکات زیر است:جای که می‌خوابند، آنچه که می‌خورند و یا محلی که برای نوشیدن آب به آنجا می‌روند و این که می‌دانند در چه محلی می‌شود بهتر شکار کرد و حیوانات دیگر را آسان‌تر به دام انداخت (شکارگاه). اکثراً حیوانات جوان‌تر لاغرتر هستند ولی در فصل زمستان و حیوانات مسن‌تر معمولاً چربی و وزن بیشتری دارند.
ردپاها و علامت‌ها و نشانه‌ها
اگر شما بتوانید علامت‌های زیرکانه‌ای را که حیوانات از خود به جا می‌گذارند تشخیص دهید، می‌فهمید که برای شکار و به دام انداختن آنها باید از چه روشی استفاده کنید.
معمولاً فقط پستانداران قوی و بزرگ جثه جرات دارند که در طول روز بیرون از پناهگاه خود به دنبال غذا باشند. بیشتر پستانداران کوچک در هنگام شب فعالیت خود را شروع می‌کنند و به دنبال غذا می‌گردند. اثراتی را که حیوانات در محل غذا خوردن، آب خوردن و پناهگاه خود روی زمین مرطوب و یا برفی یا شن‌های نم‌دار می‌گذارند بسیار واضح است. بدین منظور، صبح زود ردپاها را روی سطح زمین کنترل کنید. اگر دانه‌های شبنم و یا تار عنکبوت بر هم خورده باشد و شاخه‌های کوچک در امتداد رد در میان بوته‌ها شکسته شده باشند معمولاً می‌توان اندازه حیوانی را که از آن محل عبور کرده است تشخیص داد. اگر شاخه‌های لگد مال شده خم نشده باشند و بوته‌ها هنوز سبز و نرم باشند نشانه آن است که ردپا تازه است و جانور به تازگی از آن قسمت عبور کرده و از خود ردی به جا گذاشته است.
علائم به جا مانده از غذاخوردن حیوان
جویده شدن پوست درختان و باقیمانده غذا از جانوری که به عنوان غذا شکار شده نوع جانوری را که از آن تغذیه کرده مشخص می‌کند.
در صورتی که حیوان شکار کرده باشد نوع حیوان خورده شده و اندازه و مقداری که از آن خورده شده نشانه‌هایی برای شناختن حیوان شکارگر است. باقیمانده گوشت شکار به مرور زمان سخت و بدبو می‌شود گوشتی که تازه خورده شده هنوز نرم است و بوی آن به مشام می‌رسد. مگس‌ها جذب باقیمانده گوشت کنار گذاشته شده می‌شوند. تکه‌های شکار باقیمانده نشان دهنده حیوانی است که از آن تغذیه کرده و در آخر هم پرندگان و معمولاً (لاشخورها) با تجمع به تعداد زیاد به دور تکه‌های باقیمانده حلقه شده و به آن حمله می‌کنند و قسمت‌های غیرقابل هضم آن را می‌بلعند.
علائم کنده شدن زمین
بعضی از حیوانات روی زمین به جستجوی حشرات می‌پردازند و برآمدگی‌های روی زمین را به هم ریخته و می‌گردند و زمین را می‌کنند و در گل و لای می‌غلطند که معمولاً این علائم نشانه وجود گرازهاست.
صداها و بوها
به صداها توجه و بوها را استشمام کنید. در آب و هوای سرد نفس حیوانات بزرگ مانند ابری غلیظ از دور دیده می‌شود.
پیدا کردن محل لانه
لانه بعضی حیوانات را می‌توان به آسانی پیدا کرد و مخفیگاه عده‌ای را ممکن است از روی رد ادرار و مدفوعشان پیدا کرد. در مورد تشخیص پستانداران، رد پاهای نشان داده شده در عکس ممکن است ارزش محاسبه نداشته باشند. بسیاری از ردها تیپیک خانواده پستاندارانند که بر حسب نوع گونه متفاوت‌اند. رد پایی که در عکس نشان داده شده شماره 1 نشان‌دهنده دست جلو و شماره 2 دست عقب است.
گروه راسوها
گروه سمور - قاقم، راسو و راسوهای بدبو همه مرموزند و دندان‌های تیز خطرناک دارند.
دام گذاری : از تله‌های SPRING با میله آمیخته به طعمه و تله افتان (تله‌ای که دارای وزنه‌ای است که بر سر جانور می‌افتد) برای به دام انداختن این جانوران می‌توان استفاده کرد. طعمه به کار برده شده در این تله‌ها لاشه و یا تخم پرندگان است.
رد پاها : رد پاهای این جانوران به جز در زمین‌های نرم نامعلوم است. دارای 5 انگشت و ناخن تیز با فاصله مناسب هستند. قسمت اصلی کف مو‌دار است. معمولاً هنگام راه رفتن علامت پنجه‌های جلو و عقب روی هم می‌افتند.
سگ‌های وحشی
انواع روباه‌ها در نواحی بیابانی تا قطب شمال یافت می‌شوند اما گرگ‌ها تنها در قسمت بیابان‌های شمالی حیات وحش دیده می‌شوند. گروه سگ‌سانان می‌توانند خطرناک باشند و حواس پنج‌گانه قوی این جانوران را بسیار محتاط کرده است. برای استفاده از گوشت آنها غده‌های اطراف مقعد را باید قبل از پختن جدا کرده و گوشت آن را کاملاً بجوشانید. برای به تله انداختن روباه بایستی سعی کنید که طعمه مورد نظر را به پیچ طناب‌گیر متصل کرده و آن را شل کنید و روی سوراخ تله قرار دهید و بوی انسان را در آن ناحیه به حداقل برسانید.
رد پاها و نشانه‌ها : این گروه از حیوانات روی انگشت‌ها و پنجه پا راه می‌روند. شکل بالا علامت‌های بجا مانده را نشان می‌دهد. 4 کف پا با چنگال‌های تیز و یک کف پای اصلی بزرگ در عقب دارند. قسمت بیرونی کف پا کوتاه‌تر از قسمت داخلی است و شامل پوست و استخوان می‌شود. روباه روی زمین نرم کمین‌گاه خود را به صورت گودالی حفر می‌کند. بوی روباه زننده است و مدفوع آنها دراز و در آن بقایای پر و استخوان و حشرات دیده می‌شود.
گربه‌های وحشی
این گربه‌ها در تمام قاره‌ها به جز استرالیا و قطب جنوب دیده می‌شوند. به طور کلی مرموز و شب‌ها فعال‌اند. از کشتن گربه‌های وحشی بزرگ به خصوص بدون داشتن همراه خودداری کنید. گوشت گربه‌های کوچه شبیه خرگوش است و باید کاملاً آنها را جوشانید.
دام گذاری : تله‌های SPRING برای به دام انداختن آنها قوی هستند و باید از طعمه‌هایی مثل لاشه، خون یا گوشت استفاده کرد. عکس‌العمل گربه‌ها سریع است و ممکن است در اثر جست و خیز زیادی از تله به بیرون سر بخورند.
رد پاها و نشانه‌ها : گربه‌ها روی پنجه راه می‌روند و به هنگام راه رفتن پنجه‌های خود را منقبض و جمع می‌کنند (به جز یوزپلنگ) ادرار آنها بوی تند قوی دارد. مدفوع دراز است و اغلب آن را پنهان می‌کنند.
سگ‌های آبی دریایی
ردی که این جانوران از خودشان روی خاک به جا می‌گذارند اثر شکم در قسمت مرکزی است. (مطابق شکل) علامت فلش جهت حرکت جانور را نشان می‌دهد.
خفاش‌ها
خفاش‌ها در همه جا به جز آب و هوای خیلی سرد دیده می‌شوند و در هنگام شب فعال‌اند. خفاش‌های گوشت‌خوار خواب زمستانی دارند. نوعی خفاش‌های چاق هستند که میوه‌خوار و خوش خوراک‌اند. بال‌ها و پاهای خود را به طرف خارج باز می‌کنند. پوست و احشای شکمی آنها شبیه خرگوش است. خفاش‌های خون‌آشام می‌توانند بیماری هاری را انتقال بدهند. در منطقه‌ای که این حیوان است هنگام خواب باید خوب خود را بپوشانید. در هنگام روز که خواب هستند باید با وارد کردن ضربه به محل نشیمن‌گاه، آنها را به دام انداخت. پیدا کردن اجتماعات آنها آسان است و اغلب در غارها دیده می‌شوند.
میمون‌ها و گوریل‌ها
میمون‌ها و گوریل‌ها در نواحی گرمسیری بین دو مدار شمال و جنوب استوا وجود دارند و معمولاً در گروه‌های خانوادگی بزرگی زندگی می‌کنند و اغلب در بین درخت‌ها به سر می‌برند حتی میمون‌های کوچک هم می‌توانند گازهای بدی بگیرند. باهوشند و به دام انداختن آنها مشکل و گوشت آنها قابل خوردن است.
دام گذاری : برای به دام انداختن آنها از تله‌های نیزه‌دار یا تله‌های سوراخ‌دار با طعمه مورد نظر که اکثراً این طعمه می‌تواند میوه یا شی رنگارنگ باشد، استفاده می‌کنند. عده کمی با زحمت زیاد خودشان را پنهان می‌کنند. پر سر و صدا و شلوغ هستند.
گوسفند و بز وحشی
گوسفندها و بزهای وحشی در گله‌های کوچک دور از استرس حیوانات درنده به سر می‌برند. بزهای وحشی نسبت به گوسفندها بهتر راه می‌روند و به محل‌های سخت‌تر و صخره‌ای فرار می‌کنند و دسترسی به آنها مشکل‌تر است.
برای گرفتن آنها از تله‌های اسپرینگ استفاده می‌شود. نواحی صخره‌ای که راه تنگ می‌شود و انسدادهای طبیعی کوهستان برای به دام انداختن آنها ایده‌آل است. پاها و سم جدا از هم دارند که در قسمت جلو باریک است.
در عکس علامت سمت چپ متعلق به جای پای گوسفند خانگی اهلی (چپ) و سمت راست جای پای بز کوهی است (راست). مدفوعشان گلوله‌ای شکل و مثل گوسفند خانگی است.
گاوهای وحشی
گله گاوها در علفزارهای نزدیک آب زندگی می‌کنند. گاوهای کوهان‌دار و گله گاوهای وحشی در شمال آمریکا، آفریقا و جنوب آسیا دیده می‌شوند. گاوهای نرمسن مخصوصاً خطرناک هستند.
دام گذاری : برای به دام انداختن آنها از تله‌های قوی و تله‌های اسپرینگ و تله‌های مرگ استفاده می‌شود.
رد پاها و نشانه‌ها : رد پای آنها سنگین و 2 سم مجزا دارد که به سمت رأس باریک می‌شود و در عقب پیازی شکل (بولب) است. مدفوع شبیه گاو است و می‌توان از آن به عنوان یک سوخت عالی استفاده کرد.
گوزن‌ها و آنتیلوپ‌ها
گوزن‌ها در کشورهایی که جنگل‌های خوب دارند به جز استرالیا دیده می‌شوند که شمال موس و گوزن‌های باریک منطقه گرمسیری هستند. آنتیلوپ و آهو به طور مساوی پراکندگی وسیعی دارند. این جانوران خجالتی، اغفال‌کننده با حس بویایی و شنوایی عالی می‌باشند و بیشتر به هنگام طلوع و در هوای گرگ و میش فعالیت می‌کنند و به جز آنهایی که در نواحی بایر به سر می‌برند هرگز دور از آب زندگی نمی‌کنند. گوشت آنها را به خوبی می‌توان دود داد. چرم و شاخ گوزن مصارف متنوعی دارد و از آن استفاده می‌شود. این حیوانات از شاخ به عنوان سلاح استفاده می‌کنند و با آن دشمن خود را مغبون ساخته و زخمی می‌کنند.
رد پاها و نشانه‌ها : سم، شکافدار و از دو مستطیل تشکیل شده، علامت پاهای گوزن شمالی گرد می‌شود. هنگام راه رفتن علامت پای جلویی و عقبی روی هم می‌افتند و هنگامی که می‌دوند جای پاها از هم فاصله می‌گیرند. برای ردیابی آنها به دنبال نهال‌هایی که سرشان کنده شده و یا درخت‌هایی که پوست‌شان در اثر گاز گرفتگی ساییده شده باشید. همچنین به محل‌هایی که در اثر تماس شاخ‌ها ساییدگی پیدا می‌کنند نگاه کنید که نشانه عبور حیوان است.
دام گذاری : معمولاً از تله‌های اسپرینگ نیزه‌دار و تله‌های افتان مخصوص حیوانات بزرگ‌تر و از لاشه به عنوان طعمه استفاده می‌شود.
خوک‌های وحشی (گراز)
بعضی گرازها (خوک‌های وحشی) موهای ضخیم دارند. ظاهر آنها شبیه خوک است. پوزه و دندان دراز از مشخصات بارز این جانداران است.
به دام انداختن آنها مشکل است و هنگام راه رفتن صدای خرخر دارند. گوشت آنها را باید خوب جوشاند. با دندان‌های بلندی که دارند می‌توانند انسان را به سختی مجروح کنند و اغلب جراحت وارده نزدیک به سرخرگ رانی است که باید خیلی مراقب بود و خطر مرگ دارد.
از تله‌های اسپرینگ قوی و تله افتان برای به دام انداختن آنها استفاده می‌شود.
علامت سم شبیه جای پای گوزن است. توجه کنید در زمین‌های به هم ریخته و جایی که علامت غوطه خوردن حیوان در گل و لای و زدن پوزه به زمین به چشم می‌خورد معمولاً نشانه وجود گراز در آن ناحیه است.
خرگوش‌ها و خرگوش صحرایی
خرگوش‌ها تقریباً در همه جا دیده می‌شوند و گرفتن آنها آسان است. همراه با هم و به تعداد در سوراخ‌های زیرزمینی زندگی می‌کنند و دونده‌های خوبی هستند. خرگوش‌های صحرایی در سوراخ‌های زیرزمینی زندگی نمی‌کنند.
کف پاهای کرک‌دار آنها روی زمین نرم اثر کمی به جا می‌گذارد. به وضوح پای عقبی بلند و پای جلویی کوتاه است. پای جلویی خرگوش‌های صحرایی 5 انگشت و پنجه دارد که انگشت داخلی کوتاه است و به ندرت اثر به جای می‌گذارد پای عقبی باریک‌تر و 4 پنجه دارد. اندازه مدفوع کوچک و گرد و سفت است. اگر دقت کنید روی پوست درختی که جویده‌اید نشانه دو دندان تیز پیشین آنها را می‌بینند.
مصرف تنهای گوشت خرگوش برای زنده ماندن کافی نیست و حجم و تعداد خرگوش‌های خورده شده اهمیتی ندارد زیرا بدن به مواد معدنی و ویتامین‌هایی که گوشت خرگوش فاقد آن است نیاز دارد بنابراین رژیم خود را با اضافه کردن سبزیجات و میوه‌جات کامل کنید.
جوندگان کوچک
موش‌ها و گرازهای کشور گینه در آفریقا و خوک‌های هندی و اعضای دیگر خانواده موش‌ها را با تله‌های قفسی می‌توان به دام انداخت. اکثر گونه‌ها در اندازه‌های کوچک برای تله‌های کار گذاشته شده مناسب هستند. تشخیص رد پاهای انواع متفاوت این نوع جانوران آسان نیست. موش‌ها بیماری‌زا هستند و در صورت اجبار برای استفاده از گوشت آنها باید کاملاً پخته شوند.
سنجاب‌ها و سگ‌های چمنزار
در طبیعت جهان در همه جا به جز استرالیا و قطب‌ها یافت می‌شوند. در نواحی سرد به خواب زمستانی می‌روند. هوشیار و چابک و معمولاً روز و شب فعال‌اند. مراقب دندان‌های تیزشان باشید زیرا در دفاع از خود بسیار وحشی می‌باشند. برای زندگی در زمین لانه‌های زیرزمینی ایجاد می‌کنند. گوشت اکثر آنها برای خوردن خوب است.
دام گذاری : به تله‌های کوچک بهاری که میله‌های آن طعمه داشته باشد حمله می‌کنند. دو نیم شدن میوه یا یک تخم‌مرغ نشانه‌ای از یک حمله است. برای موش خرماهای درختی تله‌های حلقه‌ای که روی میله‌ای قرار دارند روی تنه درخت کار گذاشته می‌شود.
رد پاها و نشانه‌ها : رد پاها مطابق شکل است و پوست درختان جویده شده و میوه کاج در زیر یک درخت یا یک آشیانه نامرتب ساخته شده از شاخه‌های کوچک نشانه‌ای از وجود این حیوانات است.
کانگورو
باو آلبی (کانگوروی کوچک بومی استرالیا) و رده‌های دیگر کانگوروها تنها در استرالیا وجود دارند. انواع بزرگ‌تر می‌توانند با پاهای عقبی ضربات محکمی وارد کنند و اکثراً به هنگام شب فعال هستند. این حیوانات زیبا و جذاب‌اند ولی گرفتن آنها مشکل است.
دام گذاری : از تله‌های افتان و تله‌های بهاری برای به دام انداختن آنها استفاده می‌شود. جای پای آنها به رد پاهای یک خرگوش غول پیکر شباهت دارد.
خوانندگان عزیز مطالب بالا برگرفته از کتاب جان وایزمن و برای شرایط و موقعیت‌هایی است که انسان برای زنده ماندن هیچ راهی به جز استفاده از گوشت حیوانات در دسترس ندارد. مسلم است که گوشت اکثر حیوانات نامبرده شده از نظر مأکول و خوردنش معمول نیست
