به  عنوان معلم باید عمیقاً  باور داشته باشیم که هر دانش آموز قابلیت رشد و یادگیری را دارد به شرط آنکه ما ابزارهای سنتی ارزشیابی را که بدون توجه به تفاوتهای فردی، فقط به دنبال نقطه ضعف هاست رها کنیم و ابزاری بسازیم که توانایی ها را شناسایی کند و به دانش آموز اعتماد به نفس بخشد و زمینه را به گونه ای مهیّا کنیم که نمره گرایی از بین  برود  و  معلم و دانش آموز و اولیا همه به دنبال  کیفیت کار  باشند نه کمیت

بسیاری از معلمان نگران  اتمام برنامه های درسی خود هستند بدیهی است بخشنامه ها و  دستورالعمل های اداری و اجرایی در تولید این  نگرانی  نقش عمده دارند و باعث افت    کیفی کار آنان می شود. برای رفع این نگرانی باید چاره اندیشی کرد تا کیفیت فدای کمیّت نشود

ارزشیابی:

هر کاری  که قضاوتی به همراه داشته  باشد ارزشیابی است که بعضی از مواقع   سنجش و  ارزشیابی معادل به کار می  روند، اما به  واقع هم  معنا نیستند. سنجش، اندازه گیری عملکرداست و مشتمل بر قضاوت نیست و این نقش بر عهده ی ارزشیابی است.

در واقع امتحان نوعی ارزشیابی است که  طبق  اصول  معینی انجام می  شود  و وسیله ای برای توصیف تغییر رفتار دانش آموز در جهت اهداف آموزش و  پرورش وکمک به بهبود یادگیری  است  که 7 هدف اساسی را به دنبال دارد.

1- کمک به یادگیری دانش آموز

2- کمک به یادگیری دانش آموز  برای آشنایی  باهدفهای آموزشی – درسی

3- برانگیختن رغبت و  علاقه ی دانش آموزان به یادگیری

4- تصمیم  گیری برای شروع مراحل بعدی تدریس

5-اصلاح روش تدریس