این دنباله دار در سال 1974 به سیاره مشتری نزدیک شد و در حال حاضر در مدار بازگشت به نقطه اولیه خود قرار دارد.

به منظور درک بیشتر ترکیبات این دنباله دار و به خصوص گذشته آن، ستاره شناسان کاوشگر Stardust را در فوریه سال 1999 پرتاب کردند و این کاوشگر توانست در ژانویه 2004 به این ستاره برسد و با کمک پانلهای "پخش کننده ژل" در هوا ذرات گرد و غباری را که Wild 2 در مدار خود می پراکند جمع آوری کرد و با موفقیت توانست در ژانویه 2006 به زمین بازگردد.

اولین تحقیقاتی که خصوص ماهیت این دنباله دار انجام شد تائید کرد که زادگاه Wild 2 در آنسوی سیاره نپتون قرار دارد و این ستاره به تازگی وارد بخش داخلی منظومه شمسی شده است، اما اکنون به نظر می رسد که گذشته Wild 2 پیچیده تر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد.

در حقیقت تیم تحقیقاتی "رابرت پپین" از دانشگاه "مینه سوتا" که نتایج تحقیقات خود را در مجله "ساینس" منتشر کرده اند، موفق شدند با استفاده موادی که کاوشگر "استارداست" جمع آوری کرده است، منشاء و زادگاه واقعی این ستاره دنباله دار را کشف کنند.

این ستاره شناسان با بررسی ایزوتوپهای عناصر هلیم و نئون یک شباهت بسیار زیاد را میان بعضی از ذرات گرد و غبار جمع آوری شده توسط "استارداست" و مواد ویژه کربنی موجود در شهاب سنگها مشاهده کردند و نشان دادند که می تواند منشای مشترکی میان این دو نوع جرم آسمانی وجود داشته باشد.
این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: "تحقیقات ما نشان داد که این  دنباله دار تنها از موادی که در کارخانه ستاره دنباله دار سازی منطقه آنسوی تپتون قرار دارد تشکیل نشده است، بلکه بسیاری از مواد خود را در مناطق نزدیکتری به خورشید و با نزدیک شدن به اجرام آسمانی به دست آورده است."

به گفته این محققان، در حدود 10 درصد از جرم Wild 2 ترکیبی از موادی است که زادگاه آنها متعلق به مناطق داخلی تر منظومه شمسی است