می‌گویند دیگر امیدی به نجات زمین نیست. سال‌هاست که فریاد زده‌اند: "زمین گرم می‌شود، کمک کنید!" اما کسی توجهی نکرده است. این روزها دیگر هر ثانیه نوای غم‌انگیز ارگی است که در عزای زمین می‌نوازند.گرمایش جهانی هر روز بیش از پیش با داده‌های علمی اثبات می‌شود و اثرات مخرب آن هم خود را نشان می‌دهد. در نشست بین‌المللی تغییرات آب و هوایی (IPCC)نیزشرکت‌کنندگان اعلام کردند احتمال اینکه انسان دلیل بروز این تغییرات باشد 90 درصد است

 سال 2007 میلادی

در حال حاضر اکثریت جمعیت جهان را شهرنشینان تشکیل می‌دهند و در نتیجه الگوی استفاده از زمین تغییر می‌کند. جمعیت کره خاکی از مرز 6.6 میلیارد نفر می‌گذرد.

سال 2008

بر اساس پیش‌بینی یک دانشمند سوئدی تولید نفت در جهاندر یکی از سال‌های 2008 تا 2018 میلادی به بیشترین حد خود می‌رسد. البته برخی دانشمندان معتقدند این اتفاق که به «قله هوبرت» معروف است، تا سال 2020 میلادی رخ نمی‌دهد.

به هر حال هر زمان که «قله هوبرت» روی دهد تولید نفت در جهان کاهش ناگزیری پیدا می‌کند. کاهش نفت در جهان ماشه بحران اقتصادی، کمبود غذا و بحران در روابط بین ملت‌ها را می‌کشد.

سال 2020

وقوع سیل‌های ویرانگر به شدت در اروپا افزایش می‌یابد. بارش کمتر باران در برخی نقاط جهان سبب می‌شود تولید محصولات کشاورزی تا 50 درصد کاهش یابد.جمعیت جهان به 7.6 میلیارد نفر می‌رسد.

سال 2030 

18 درصد از تپه‌های مرجانی دنیا به راحتی ناپدید می‌شوند. این ناپدید شدن نتیجه تغییر آب و هوای کره زمین و دیگر آسیب‌های زیست محیطی است. در سواحل قاره آسیا این کاهش تپه‌های مرجانی به 30 درصد هم می‌رسد.

گرمایش جهانی سبب می‌شود برف‌های دماغه کوه‌‌های آفریقا آب شوند و دیگر آن چهره دوست‌داشتنی قله کوه‌های پوشیده از برف به خاطره‌ای دور تبدیل شود.

در کشورهای در حال توسعه جمعیت شهری بیش از دو برابر می‌شود. جمعیت شهرنشین کشورهای توسعه یافته هم تا 30 درصد افزایش می‌یابد.

سال 2040

یخ دریای قطبی در تابستان‌ها آب می‌شود و در زمستان‌ها هم عمق آن دیگر به اندازه حالا نخواهد بود. برخی از دانشمندان هم معتقدند یخ‌های تابستانی قطب تا سال 2060 و بر اساس برخی دیگر از نظریات تا سال 2105 هم دوام می‌آورند.

سال 2050

یخچال‌های کوه‌های آلپ به آرامی ناپدید می‌شوند و بسیاری دیگر از یخچال‌های دنیا هم 30 تا 70 درصد از حجمشان را از دست می‌دهند. رونالد سنر، دانشمند اتریشی، می‌گوید این دیدگاه بسیار محافظه‌کارانه است و یخچال‌های کوه‌های آلپ نهایتا تا سال 2037 دوام می‌آورند.

در استرالیا هر سال سه هزار و 200 تا پنج هزار و 200 مرگ به دلیل گرم شدن هوا روی می‌دهد. .

500 تا یک هزار نفر دیگر هم سالانه در شهر نیویورک جان خود را به خاطر گرم شدن هوا از دست می‌دهند. در انگلستان عکس این اتفاق روی می‌دهد یعنی سرما جان انسان‌ها را می‌گیرد.

جمعیت جهان به 9.4 میلیارد نفر می‌رسد. میزان محصول کشاورزی در شرق و جنوب شرقی آسیا تا 20 درصد افزایش می‌یابد در حالی که در آسیای میانه و جنوبی تولید محصولات کشاورزی تا 30 درصد کم می‌شود. اتفاقات مشابه در مناطق دیگر جهان هم روی می‌دهد.

تنوع زیستی بیش از همیشه در معرض تهدید است. یک چهارم گیاهان و حیوانات مهره‌دار در معرض انقراض قرار دارند.

سال 2070

همزمان با از بین رفتن یخچال‌ها و افزایش خشکسالی، تولید الکتریسیته برای ادامه حیات با کمک نیوری آب کاهش می‌یابد.

کشورهای اروپایی در این زمینه با مشکل مواجه می‌شوند زیرا انتظار می‌رود نیروی آب در آنها تا شش درصد کاهش یابد. در کشورهای حوزه مدیترانه این کاهش به 50 درصد هم می‌رسد.

سال 2080

هم زمان با اینکه بخشی از جهان درگیر خشکسالی است مردم در بخش‌هایی دیگر که در نزدیکی رودخانه‌ها قرار دارند، با مشکل سیل روبه‌رو هستند. بیشترین مشکل در کشورهای پرجمعیت با زمین‌های پست روی می‌دهد که نمی‌توانند خود را با بالا آمدن سطح آب دریاها هماهنگ کنند.

1.1تا 3.2 میلیارد نفر با مشکل کم‌آبی دست به گریبان خواهند بود و 600 میلیون نفر گرسنه در جهان زندگی می‌کنند.

سال 2085

شیوع تب دنگ به دلیل گرمایش جهانی روزبه‌روز افزایش می‌یابد و جان 3.5 میلیارد نفر را تهدید می‌کند.

پشه ناقل بیماری دنگ، نوعی پشه با خطوط مشکی رنگ است که به ببر آسیایی شهرت دارد. این بیماری به دلیل تضعیف سیستم ایمنی بدن و کاهش شدید گلبول‌های سفید خون و در موارد حاد ایجاد خونریزی‌های داخلی، از بیماری‌های خونریزی دهنده و مهلک مناطق استوایی به‌شمار می‌رود.

سال 2100

ترکیب گرمایش جهانی با دیگر تهدیدات زیست محیطی سبب می‌شود تا بسیاری از اکوسیستم‌ها محدود شوند و برای ادامه حیات ناچار شوند توانایی‌هایشان را تغییر دهند.
میزان دی‌اکسید کربن، یکی از گازهای گلخانه‌ای، در جو بیش از هر زمان دیگری در 650 هزار سال گذشته است.

PH دریاها به آرامی به اندازه نیم درجه کاهش می‌یابد و محیط دریاها اسیدی می‌شود. این PH کمترین درجه‌ای است که کره زمین در 20 میلیون سال گذشته در دریاها تجربه کرده است. به این ترتیب مرجان‌ها، خرچنگ ها، صدف‌ها و هر موجودی که در دریا صدف تولید می‌کند از این کاهش PH آسیب می‌بیند.