«سنجش»به تمام فعالیّت های معلم و دانش آموزان در«خود ارزیابی»گفته می شود که بتواند بر اصلاح فعالیت های یادگیری و یاددهی تأثیر گذارد و اطلاعات مفیدی به معلم بدهد.به وسیله ی سنجش سازنده و مستمر است که در آن بازخورد ها برای ســــازگار کردن فعالیت های معلم با نیاز های دانش آموز استفاده می شود.یک سنجش مستمر و سازنده باید برانگیزه و اعتماد به نفس دانش آموزان تأثیر بگذارد
و از آن در سازگار کردن فرآیند یاددهی ـ یادگیری استفاده شود.فرآیند یاددهی ـ یادگیری یک فرآیند تعالمی است که معلم باید میزان پیشرفت دانش آموز خود و مشکلات آنان در این فرآیند آگاه باشد تا بتواند برنامه ی کاری خود را به درستی و براساس نیازهای متفاوت دانش آموز تنظیم کند.گفتگو در کلاس ـ مشاهده ی نوشته ی دانش آموزان ـ تکالیف منزل و تمرین های کلاسی از جمله روش هایی است که در بهبود بخشی به سنجش مستمر تأثیر به سزایی دارد.
در این راه چیزی که دانش آموزان نیاز دارند«فرهنگ موفقیّت»است یعنی اعتماد به شایستگی خود.اگر از سنجش مستمر به درستی استفاده شود می توان به اسلحه ای قدرتمند تبدیل گردد و مخصوصاً برای دانش آموزان ضعیف بسیار سودمند است به طوری که آن ها هم درک روشنی از اشتباهاتشان به دست می آورند و هم هدف مورد نظرشان برایشان دست یافتنی می شود به شرط آن که فضای کلاس بامسائل فرعی مثل مقایسه و . . . تیره و تار نشود.در یک سنجش سازنده بازخوردی که به هـــر دانش آموز داده می شود بر ویژگی های کار دانش آموز تأکید دارد و با توصیه هایی برای پیشرفت و بهبود وی همراه است.خود ارزیابی نیز بخش اساسی یک ارزشیابی مستمر است که درآن وضعیت موجود و وضعیت مطلوب و راهکارهای حرکت از وضعیت موجود به مطلوب باید در نظر گرفته شود.برای آن که ارزشیابی مستمر و سازنده باشد باید دانش آموزان شیوه ی خود ارزیابی را فرابگیرند تا هدف های اصلی یادگیری را بشناسند و بفهمند چگونه نیازهای یادگیری خود را رفع کنند.باید به دانش آموز ابزار و فرصت هایی داده شود که بتوانند مشکلات را خودشان رفع کنند.دقت شود که تکالیف منزل و سؤالات امتحان،واضح و در ارتباط با آموخته باشند.بازخورد ها هم باید به گونه ای باشد که هر دانش آموز راهنمایی های لازم برای رفع نواقص و فرصت و کمک لازم برای بهتر شدن را به دست آورد.
سخن آخر این که آن چه مورد نیاز کلاس های مدرسه ی ما می باشد ایجاد«فرهنگ پرسش و تفکر عمیق»است.
