پوست بدن و موی سر در رنگ های گوناگون ، زمانی تنها وسیله دفاعی انسان در برابر پرتوهای مافوق بنفش بوده اند. اما هیچ کس از ریشه و سابقه دقیق موی قرمز خبری ندارد. البته دراینجا قصد تفکیک و تجنیس نداریم، گو اینکه یک تئوری این است که ژن هایی که سبب قرمزی مو و کک و مک پوست می شوند، درمقایسه با ژن های خاص دیگر رنگ ها ، بیشتر دچار جهش شده اند.
در شرایط اقلیمی گرم تر، جایی که مو و پوست عامل دفاعی مهمی در مقابل پرتوهای ما فوق بنفش هستند، این ژن ها تحت قواعد تنظیم بسیاردقیق وسخت ژنتیکی قرار داشته اند. اما از زمانی که انسان دست به مهاجرت به شرایط اقلیمی سردتر زد، این ژن های طبیعی شروع به جهش کردند. این امر می تواند توضیحی براین باشد که چرا یکی ازعلایم اصلی شناسایی وایکینگ ها زلف قرمزشان بوده است. موی قرمز معمولاً زبرتر از موی های رنگ دیگر است، افراد علاوه ، مو قرمز در مقایسه با صاحبان موهای رنگ دیگر، یک سوم تارموی کمتر دارند. یعنی درجایی که به طورعادی 000/150 تار مو در سر وجود دارد، افرادی که موی قرمز دارند فقط 000/100تار مو دارند. یک توضیح این اختلاف این است: مویی که به عنوان عامل حفاظت در برابر پرتوهای خورشیدی عمل می کند، به علت تنکی اجازه می دهد که نور طبیعی تا حد ممکن به پوست سر برسد
