خانواده ها با هم متفاوتند. هر کدام خصوصیات، رسوم، الگوهای فکری و روش هایی خاص برای برقراری ارتباط با یکدیگر دارند. پس نمی توان الگویی خاص و با قواعد مشخص را به عنوان «دستورالعمل داشتن خانواده موفق» به همه تعمیم داداز طرف دیگر خانواده باید قوانین خاص خود و تعریف هایی نیز داشته باشد
همه ما دوست داریم چنین جوی بر خانواده مان حکمفرما باشد ولی با استرس هایی که زندگی روزمره به ما تحمیل می کند به وجود آوردنچنین فضایی سخت تر می شود. بد نیست گاهی به تغییراتی که منجر
به بهبود فضای عاطفی خانواده می شود فکر کنیم.
?) در انتخاب کلمات بیشتر دقت کنید
نحوه صحبت کردن ما با بچه ها، خود بخشی از فضای عاطفی خانواده
است که می توان آن را به راحتی بهبود بخشید. در کنار کمک به کودکان
خود، باید به آنان یاد دهیم احساسات خود را صادقانه بیان کنند. بنابراین
باید مراقب لحن و عباراتی باشیم که هنگام حرف زدن با آنها به کار می بریم.
گاهی فراموش می کنیم که کودکان تا چه اندازه انتقادات والدین را جدی می گیرند
و عباراتی که ما برای سرزنش آنها به کار می بریم چقدر بر احساس شان نسبت
به خودشان تأثیر می گذارد. از نظر روانشناسی کودکانی که توسط والدین شان
مرتب و به صورت اغراق آمیز مورد سرزنش قرار می گیرند، به شدت احساس گناه و
شرمساری می کنند و از نظر عاطفی منزوی می شوند. انتقاد از کودکان باید
سازنده باشد و راه تغییر رفتار بدشان را به آنها نشان دهد.
روش دیگر انتقاد کردن از کودکان این است که به آنها یادآوری کنیم رفتارهایشان
چه تأثیری روی ما دارد. در این صورت آنها به جای مقاومت در برابر خواسته ما،
همدلی بیشتری از خود نشان می دهند.
?) نظم و ثبات به وجود آورید
چارچوب قابل پیش بینی برای فعالیت های روزانه، قوانین واضح و دائمی
و یک خانه سازمان یافته به والدین و فرزندان کمک می کند تا بیشتر احساس
آرامش و راحتی کنند. این فضا، به تعادل عاطفی اعضای خانواده بسیار
کمک می کند. هنگامی که مشاجره ها، تنش ها و بحران ها رخ می دهند،
این چارچوب و قوانین دائمی خانواده برای افراد، پشتیبانی آشنا و
اطمینان بخش است، بخشی قابل اعتماد که آرامش بخش است و
هیچ گاه تغییر نمی کند. اگر در چارچوب زندگی خود تغییراتی دهید که
شب ها به رختخواب رفتن بچه ها با آرامش بیشتری همراه باشد از
بسیاری از ترس های کودکان از تاریکی که معمولاً شب ها و وقتی
چراغ ها خاموش می شود رخ می دهد، جلوگیری خواهید کرد.
البته باید توجه داشت که اگر این قوانین بسیار غیرقابل انعطاف باشد
به کودکان اجازه نشان دادن خلق و خو، پسند و سلیقه و عادات
و خصیصه های منحصر به فردشان را نخواهد داد و موجب اختلال
در رشد شخصیت آنان می شود.