امیدواری در روز سیزدهم؛
با وجود گذشت روزهای متعدد از اعلام انصراف حسین رضازاده در خصوص شرکت در بازی های المپیک، هنوز همه حرف ها و تحلیل ها به نوعی با این موضوع گره خورده است. فروریختن این تک ستون ورزش ایران باعث شده دیگر نقطه اتکایی وجود نداشته باشد و هیچ کدام از ورزشکاران نتوانند جای خالی او را پر کنند. حالانوبت هادی ساعی است تا در سیزدهمین روز از بازی های المپیک به میدان

برود. او در کنار رضازاده، از طلایی های المپیک آتن بود و همین باعث می شود تا خیلی ها به موفقیتش امیدوار باشند.
    انتظار ما از ساعی طبیعی است، چراکه او از سال 1997 تا امروز در مسابقات قاره ای، جهانی، ارتش ها و حتی 2 المپیک گذشته درخشیده است و با کسب 10 مدال طلا، از موفق ترین های ورزش ایران به حساب می آید. با قرعه کشی مسابقات تکواندو و اعلام اسامی رقبای ساعی، کارشناسان از راه کم دست انداز و آسان او تا رسیدن به فینال گفتند. اما آیا تضمینی وجود دارد؟ وقتی قهرمانی مثل احسان حدادی با آن روحیه و امیدواری، نمی تواند هیچ کاری انجام بدهد و بدون کوچک ترین موفقیتی دهکده بازی ها را ترک می کند پس قرعه آسان نمی تواند تضمین کننده مدال گرفتن هیچکس در المپیک باشد.
    هادی ساعی در بازی اول باید به مصاف حریفی گمنام برود: <دیپاک> نپالی حکم دست گرمی را برای قهرمان ما دارد. اما مبارزه دوم او با برنده مسابقه <میگوئل رودریگز فررا> از هندوراس و <گو ژو> از چین خواهد بود. به قول یکی از کارشناسان ورزش های رزمی <هندوراس در جغرافیای تکواندو وجود خارجی ندارد>! پس طبیعی است که ژو را حریف بعدی ساعی بدانیم. در سال های اخیر چینی ها نتایج خوبی در تکواندو گرفته اند، اما هنوز با سطح اول این رشته و حتی استانداردهای آن فاصله دارند. قهرمان قابل اتکای چینی ها در وزن 68- به میدان می رود که خود او هم قبلادر جام فجر (تهران) مقابل ساعی شکست خورده است.
    بنابراین، هادی ساعی تا مرحله سوم بازی ها مشکل چندانی پیش رو نخواهد داشت. در این مرحله، یکی از دو نماینده آذربایجان یا کانادا منتظر ساعی است. برای ما بهتر است که <راشد احمدوف( >دارنده مدال برنز مسابقات جهانی) مقابل هادی قرار بگیرد؛ چون او قبلا2 بار برابر تکواندوکار باتجربه ما مغلوب شده است. نگرانی کارشناسان از رویارویی ساعی با تکواندوکار کانادایی است. این پدیده بازی های پان امریکن، در سال های اخیر چهره شده و از مدعیان وزن 80- به حساب می آید.
    
    آیا ساعی می تواند؟
    اما اغلب کارشناسان معتقدند فینال این وزن با حضور هادی ساعی و <استیون لوپز> برگزار خواهد شد. لوپز آمریکایی دارنده 2 مدال طلای المپیک های اخیر و چهار قهرمانی در مسابقات جهانی سال های 2001، 2003، 2005 و 2007 است. دیدار این دو قهرمان بزرگ، احتمالااز دیدنی ترین مسابقات المپیک پکن خواهد بود.
    هادی ساعی ورزشکار با روحیه ای است که به قول هوادارانش همیشه بوی مدال می دهد. حتی مصدومیت هم نمی تواند مانع تلاش و اراده او شود. مثلادر جریان مسابقات جهانی 2005 مادرید که با وجود درد شدید تا آخر ادامه داد. کاری که پیش تر هم در سال 1999 در ادمونتون کانادا انجام داده و درد قفسه سینه را تحمل کرده بود.
    انوشیروان دادگر کارشناس ورزش های رزمی، هادی ساعی را <مرد روزهای بحرانی> توصیف می کند. او می گوید: <هادی همیشه در شرایط سخت موفق عمل کرده است. این روزها که کاروان ایران در المپیک نتوانسته نتیجه خوبی بگیرد، هادی می تواند تاثیر بزرگی در روحیه بچه های ما بگذارد. او بازیکن روزهای سخت و بحرانی است. ساعی می تواند به داد ورزش ما برسد>!
    شاید تنها نقطه ضعف ساعی این باشد که او دیگر پا به سن گذاشته و دیگر شادابی و طراوت روزهای جوانی را ندارد. او در یک سال اخیر نتوانسته نمایش راضی کننده ای داشته و اعتماد کارشناسان را جلب کند. حتی گفته می شود میزان قابل توجهی از جسارت ساعی کاسته شده و آن شهامت مثال زدنی سابق در او دیده نمی شود. البته نباید فراموش کرد که این قضیه برای استیون لوپز هم وجود دارد و او هم 32 ساله شده است.
    با این حال، امیدواری ها برای استفاده ساعی از تجربه بالایش برای کسب سومین مدال طلادر سومین و آخرین المپیک زندگی اش، ادامه دارد. همانطور که بی تجربگی باعث شکست و حذف رضا نادریان شد، تجربه می تواند ساعی را تا بالای سکوی قهرمانی هدایت کند.